Etappe 3 ; Groningen - Zuidlaren

Vanmorgen om 08.00 uur de deur uitgestapt, het avontuur op het Pieterpad ging weer van start. Evenals het avontuur in Rotterdam. Na een voorspoedige rit met de tram naar Maashaven, stokte de reis op het metrostation. Mensen stonden rijen dik en overvolle metro's kwamen later, maar wel langs. Na 2 metro's te hebben moeten laten schieten, heb ik me de derde ingepropt en was Annemarie al lopend vanaf Beurs onderweg naar Centraal. Deze heldin heeft daar bij aankomst direct gezorgd voor de Caramel koffie en een heerlijke Shortbread voor in de trein. Hulde! De koffie was gelukkig voor het inchecken al op, zodat we deze niet net als de vorige keer konden omgooien haha.

De treinreis gaat voorspoedig en we kunnen lekker ons ding doen. Kletsen, lezen, puzzelen, muziek luisteren en zo razen we door Nederland op weg naar Groningen. Het fijne van de tocht van vandaag is, is dat we vanaf het station weer verder de route op kunnen pakken. Rond 11.50 uur konden we van start en verlieten we het station om langs het Noord-Willemskanaal de eerste kilometers weg te tikken. Er liggen veel woonboten langs de route, waarvan je van sommige echt dacht, dat dit nog drijft.

Ter hoogte van het Paterswoldse Meer wijken we wat af van de route over de slingerende dijk om langs de molen De Helper te kunnen lopen. Er staat veel wind en het water is onstuimig. Na de selfie lopen we weer verder en komen we langs een stuk land waarop 2 Ooievaars rondlopen, wat een prachtig gezicht.

Als we de route via de dijk weer oppakken passeren we nog een sluisje waarbij je echt kan zien hoe hoog het water staat. We naderen het plaatsje Haren waar we via een steengruispad (wat we echt een Pieterpadpaadje vonden) onze route vervolgen. We houden even een pauze bij 10,3 km bij Paviljoen Sassenhein (in Haren). Een mooie timing voor een plaspauze en het nuttigen van een heerlijke Latte Machiatto. De rugzak kan dan even lekker af en dat voelt goed.  

Al snel wordt het Pieterpad onverhard en vervolgen we het pad over zandpaden met soms grote plassen waar we omheen slalommen. Het is hier heerlijk wandelen, onderweg benoemen we nog een aantal keer dat het veel fijner loopt dan de etappe van Winsum naar Groningen waarbij het op sommige stukken best saai lopen was.

Via een trap omhoog kwamen we aan bij een spoorbrug welke we moeten oversteken om richting het natuurgebied De Appélbergen (een voormalig militair oefenterrein met stuifduinen, bos en het Grote Veen) te lopen. We moeten hier regelmatig goed kijken waar we lopen zodat we niet vastlopen of uitglijden in de modder. 

Ook bevindt zich hier op een kleine 50 meter van het pad een Paviljoen en die komt als geroepen voor een sanitaire stop waarna we weer opgelucht verder kunnen.

We passeren ook het Noordlaarder Bosch en lopen nog steeds onverhard en wat een schitterende huizen staan hier.

Dan lijkt de etappe nog onwijs lang te duren. Ook merk ik dat de treinreis er bij mij in hakt, waardoor we laat van start kunnen en dan nog met een lange wandeltocht. Gelukkig heb ik nog een broodje in me tas en kan ik de energie voorraad weer wat op peil brengen. We passeren Drenthe en lopen nog een stuk terug om het enige Groningse Hunebed op de foto te zetten. 

Er lijkt echt geen eind aan de etappe te komen, we lopen door het plaatsje Midlaren en daar worden we blaffend begroet door een hele grote hond, even heb ik het er niet zo op, we passeren en hij loopt verder, los en alleen over de weg. Om de sleur wat te breken en nieuwe energie te krijgen zet ik de Snollebollekes even op met Links en Rechts, dan zijn er nog 2 Drentse Hunebedden en die mogen uiteraard ook op de foto. Ondertussen is mijn zus onderweg om ons in Zuidlaren op te halen, ze verblijft deze week met de kleine schat in Drenthe en we mogen hier gezellig blijven slapen, waarna ze ons morgen weer afzet in Zuidlaren zodat wij richting Rolde kunnen lopen.

Vanavond hebben we gezellig zitten gourmetten in het huisje en weer gezellig zitten bijkletsen. Even douchen, de spieren insmeren en dan ontspannen en wie weet op tijd slapen om morgen nog een etappe te lopen.

Wat is het toch heerlijk op het Pieterpad!