Dag 11 ; 01-09-2019

Vanmorgen stonden we rond half 8 opgestaan,we hadden het ontbijt gepland voor 8 uur, iets te vroeg maar dan hadden we wel nog wat tijd om te relaxen. Het ontbijt in dit Guesthouse is bijzonder goed, vandaag koos ik voor de laatste keer een Full Scottish Breakfast en we kregen zelfs 2 gebakken eieren p.p. heerlijk! Het personeel is ook zo vriendelijk en de eigenaren bijzonder grappig. Na een heerlijk ontbijt gaan we terug naar de kamer nog even genieten van het mooie uitzicht vanuit de kamer en stoppen nog wat laatste dingen in de koffer en tas en dan gaan we rond 10 uur uitchecken. Het was een fantastisch verblijf de afgelopen dagen en het koffer vervoer bijzonder handig maar vandaag moesten we dan toch echt zelf met de koffer de heuvel af.

Ik loop eerst nog even Morrisson in, nog extra Terry's Chocolate Orange halen voor ons beide (volgens mij heb ik Maaike er mee aangestoken haha). Maaike loopt alvast met de koffers door naar de bushalte om te kijken waar onze bus vertrekt, ook zal ze alvast de spullen klaarzetten voor ons laatste dansfilmpje in Schotland. Hoe toepasselijk...het wordt de Wielen van de bus. Het is zo grappig dat onze filmpjes op fb over de West Highland Way zo leuk gevonden worden en zelfs door Pubs en anderen worden gedeeld. Dat maakte ons nog net de iets enthousiaster haha. Tijdens het filmpje komen er ook 2 mensen kijken bij de bushalte achter ons, waarschijnlijk om de tijd te checken, we kijken even om maar gaan vervolgens weer vrolijk verder met ons filmpje haha.

Rond 10.30 uur komt de bus aanrijden maar we moeten nog even wachten tot 10.50 uur omdat er een chauffeurswissel is en ze eerst de bus van binnen even gaan schoonmaken. Wat super netjes! Maaike zorgt ervoor dat de koffers erin komen en ik probeer een plekje voor in de rij te houden om de zitplaats aan de linkerkant in de bus te hebben zodat we op vele stukken goed uitzicht hebben over de route van de WHW. Zo passeren we de Devil's Staircase die vandaag in het zonnetje ligt (toen wij hem beklommen regende het) en rijden we met de bus langs ons hotel in Kingshouse. Vervolgens keken we uit over de route langs Rannoch Moor en reden we later door het plaatsje Tyndrum heen waar we onze laatste feestavond met John & Allison hadden. Maaike zat aan het raam en heeft nog geweldige foto's gemaakt tijdens de busreis. We passeren Beinglass Farm waar we geslapen hebben, de DroversInn waar we helaas niet heen konden omdat daar het bruggetjes enkele weken geleden was weggespoeld. Dan rijden we geruime tijd langs Loch Lomond, nu kan ik zien waar ik het zware stuk geploeterd heb tussen Inversnaid Hotel en Beinglass Farm. Gelukkig kan ik nu iets meer van het uitzicht genieten van toen, al kijken we nu op Ben Lomond ipv er te lopen. Het is allemaal zo groen, met het schitterende blauwe water en dan de mooie witte wolken aan de blauwe lucht. Ik waan me weer op de WHW. Tijdens de busreis heb ik lekker mijn koptelefoon opgehad met Sportify aan, op het moment dat we daar langs Lomond rijden komt het nummer The Bonnie Banks of Loch Lomond aan, ik tik Maaike aan en laat het zien, laat zij haar lijst zien die op dat moment speelt, ook met een nummer over Loch Lomond. Hoe dan?! Tja toeval bestaat niet zeggen ze. Dan dommel ik een paar keer weg tijdens de rit en voor ik het weet zijn we bijna bij de luchthaven van Glasgow.

De bus zet ons echt voor de deur af, heel fijn want we moeten allebei nodig plassen na een busrit van bijna 3 uur. We staan nog een tijdje te wachten voor we de koffers mogen afgeven maar hebben ondertussen weer de grootste lol daar. Dan moeten we naar de douane, daar komen we goed doorheen, al moest ik na het poortje wel nog even langs een andere scan omdat het poortje waarschijnlijk reageerde op mijn horloge. Na de douane gaan we lekker langs de winkeltjes, we hebben nog wat ponden die we moeten verslinden en ik koop een flesje water en wat Toblerone chocola. Mijn rugzak zit helemaal vol. We stappen de winkel uit, zien het vertrekbord en onze vlucht is 35 minuten vertraagd en dus uitgesteld naar 17.30 uur. We gaan op zoek naar een plaatsje om te zitten en toevallig tegenover het scherm. De vlucht wordt nog een keer uitgesteld naar 17.40 uur en rond 16.55 uur wordt bekend naar welke gate we moeten. Snel gaan we om de beurt nog even plassen en dan verschijnt de gate... 30A we lopen erheen en we blijken met veel mensen in het vliegtuig te zitten die den connected flight moeten halen op Schiphol, maar deze bijna allemaal gaan missen door de vertraging. Veel mensen balen maar er is er echt 1 die stampei gaat maken bij de dames aan de balie, alsof dat helpt. In zones mogen we naar binnen, Maaike is zone 4 en ik ben zone 5 (ook al zitten we op dezelfde rij). Als Maaike al zit kom ik aan en ben blij dat mijn rugzak nog boven in de cabin past (ik kreeg een gele label aan mijn rugzak en was bang dat hij in het grote ruim moest, dat zou hij niet hebben overleefd). Als ik ook zit komen de mensen die in de rij bij Maaike zitten (wij zitten beide aan het gangpad), blijkt het Michael Mols te zijn (oud voetballer van o.a. Feyenoord, FC Utrecht en Glasgow Rangers), waarschijnlijk zijn ze naar de wedstrijd Glasgow Rangers - Celtic geweest. (Grappig om te weten is dat John die we tijdens deze toch ontmoet hebben voor de Ranger is en Feyenoord nu dit seizoen in de poulefase van de Europa League is ingedeeld bij de Rangers).

We krijgen overigens een heerlijk hapje van de KLM en wat te drinken. Een lekkere wrapje met spinazie en mozzarella, klein bekertje water en ik kies een cola. Wat een voordeel is dit als je dus vliegt met KLM.

Rond half 9 arriveren we bij de gate en voor we naar de bagage hal gaan pakken we eerst een wctje mee en we zitten net als ik mijn koffer ineens zie aankomen terwijl onze vlucht nog niet op het bord staat, niet lang daarna komt die van Maaike ook aan. Dan gaan we op weg naar de trein, gelijk check ik op 9292OV of de metro en bus ook een beetje aansluiten op elkaar en moet zeker haalbaar zijn. Op Rotterdam Centraal neem ik afscheid van Maaike (ze moet nog een stuk met een andere trein naar huis), het voelt gek om zo na 11,5 dag samen op vakantie te zijn geweest weer naar huis te gaan, maar ook ben ik blij dat ik straks me kleine lieve Kleo weer kan zien en knuffelen.

Het is echt een fantastische vakantie geweest. Het feit dat elkaar nog niet eens zo lang kennen, veel overeenkomsten hebben, veel lol met elkaar hebben gehad en volledig ons zelf kunnen zijn en ons eigen ding kunnen doen. Heel fijn! Tijdens deze vakantie ben ik mezelf mentaal en fysiek tegen gekomen, maar het feit dat ik het toch uit heb gelopen maakt me ongelooflijk dankbaar en trots. Nu de spiertjes lekker laten rusten en nog even van een weekje vakantie thuis genieten voor ik volgende week weer aan de slag mag.

Schotland heeft me echt verast, met de mooie natuur, het feit dat we van de 11 dagen toch 7 dagen droog en zonnig weer hebben gehad maakt het ook bijzonder dat we nog 4 dagen hebben mogen ervaren hoe het wandelen (en 1 dag doorbrengen in Fort William) in Schotland met dit weer is. Het is een prachtig land waar ik zeker nog naar terug wil en wat zou het prachtig zijn als we dan toch nog een keer terug kunnen naar de Ben Nevis om deze te beklimmen en misschien nog wat tijd kunnen doorbrengen met onze vrienden in/uit Glasgow. Voor nu, weer lekker thuis bij Kleo die heel enthousiast reageerde, geen moment van mijn zijde afweek en zelfs kwam kroelen waarbij ik eerst dacht dat ze me totaal zou negeren.