Dag 7 ; 28-08-2019 ; Inveroran Hotel - Kingshouse

Vanmorgen om 7 uur weer het standaard ochtend ritueel, toen we naar buiten wilden stappen om te gaan ontbijten en onze koffers weg te brengen regende het en waren de midges al vol actief. Dus toch de regenbroek uit de koffer voor in de tas en daarna door naar het ontbijt. Het is een gezellig en knus hotel dus geen grote zaal maar 2 kleintjes. Het ontbijt was heerlijk, en wat is de eigenaresse er eentje met pit, ze loopt de hele dag van hot naar her en is altijd vrolijk! Good job! Tijdens het ontbijt regende het dus best flink, toen we rond 9 uur van start gingen was het droog. Wel hadden we last van de midges maar gelukkig hebben we de hoofdnetten bij ons. Zodra we onze kamer uitstappen met de rugzakken is het weer droog maar zijn de midges wel actief. We maken alvast een foto met onze midgetnetten op en hebben al lol voor we wegstappen.

Voor vandaag stond er een redelijk korte etappe op het programma, maar gelukkig een met wel wat hoogtemeters. We leggen de eerste kilometers met onze midgethoofdnetten op het hoofd af, Maaike haar tempo met klimmen en dalen is hoger dan de mijne en gelukkig neemt ze ook de tijd voor haar eigen tempo en wacht me regelmatig even op. Wel fijn, want mijn voeten willen deze ochtend eigenlijk nog niet echt van start. Gelukkig doet de rest minder zeer omdat ik ook gestart ben met ibuprofen en paracetamol. Ook het in de ochtend smeren met koelgel helpt enorm. Bij 7,5 km stopt Maaike bij een bruggetje dat wat hoger is zodat we makkelijk op kunnen zitten. We eten een banaantje en drinken wat Isostar om weer even aan te vullen. Gister kregen we een verzoek om vandaag de Macarena te dansen, dus we wilden het net gaan opnemen toen het begon te regen dus hebben we het met onze poncho aan gedaan. Het was weer hilarisch en we kregen weer leuke reacties van net aanlopende mensen. Na een aantal kilometer over Rannoch Moor stopte de regen en deed ik hem weer als Quasimodo over mijn rugzak laten hangen zodat ik hem snel weer aan kon trekken als dat nodig was. En dat bleek ook super handig wat niet lang erna begon het wat harder en langer te regenen.

Het ging geleidelijk aan meer heuvelopwaarts en met de regen en de wind was het nog steeds genieten van het uitzicht, al moest je nu nog beter kijken waar je liep omdat de stenen gladder werden. Tijdens de klim loopt er voor ons een stel met een kind in zo'n speciale rugzak (die we eerder ook al hadden ingehaald en zij ons weer) en vond ik een speciale kinder drinkbeker op de grond waarvan dat haast wel van het kind moest zijn. Dus ik schreeuwend en gebarend naar Maaike verderop waar ze achter dat stel liep, dat ze hun even staande moet houden omdat ik hun beker heb. Ze waren er reuze blij mee omdat dat hun enige beker mee was waar hij niet meer morst. We klimmen verder omhoog en op het hoogste punt staat een auto van een soort rescueteam die uitkijken over Rannoch Moor. Vanaf hier gaan we dalen in de regen, dus goed opletten dat we niet uitglijden over grote stenen. Halverwege het dalen vertelt Maaike dat in de verte het Kingshouse Hotel moet liggen. Dat maakt een hoop goed, en we hebben pas een kleine pauze gehad (al moeten we beide wel plassen). Ook passeren we als we bijna beneden zijn een Engels stel waarvan ik de jongen al pijnlijk afdalend naar beneden zag lopen met een plastic tas in zijn handen omdat zij hun bagage laten vervoeren naar Kinlochleven en toch wel eten en drinken mee wilden nemen. Het zakje is al een aantal keer gescheurd en met ducktape vastgeplakt. Als we de vrouw aanspreken met de vraag of ze geen kleine rugzak mee hebben antwoord ze dat ze die niet hebben, ik vraag Maaike om mijn kleine extra rugtasje uit mijn rugzak te pakken om deze aan hun te geven waar ze enorm blij mee zijn. Ach, ik koop wel weer een keer een nieuwe bij de Decathlon.

Dan naderen we bijna de weg die we nog moeten oversteken om bij de Kingshouse Hotel aan te komen. Wat zou het gaaf zijn als we ook de herten die hier in het wild lopen kunnen zien straks. Als we bij het hotel aankomen staan er rugzakken en zo buiten en besluiten die van ons er naast te zetten en te gaan kijken of we al kunnen inchecken. Helaas is de kamer nog niet klaar dus kunnen onze rugzakken naar de 'dryer room' brengen en daar zien we ook onze koffers al. We nemen plaats in de bar en zien de 3 Engelsen zitten die we gister ook in het andere hotel gesproken hebben. Rond 2 uur kunnen we inchecken, zeggen we ze gedag omdat zij straks nog naar Kinlochleven gaan met de taxi en morgen finishen. De kamer is machtig mooi en groot. We kunnen lekker gaan douchen en ontspannen en genieten daar ook van, nog even een klein wasje met de hand tussendoor en we gaan rond 19.15 uur aan tafel. Om een uurtje of half 6 gaan we naar beneden om te kijken of de herten bij het hotel rondlopen die wel in het wild leven maar redelijk tam zijn. Het is een vrouwtje en is erg geïnteresseerd in onze appel en ons brood. Gister zagen we John op de foto met het mannetjes hert en die wilde ik ook wel zien. Ik had boven in mijn tas nog brood liggen en die zijn we gaan tot Maaike hem aan het eind van de weg spotte en we er naar toe liepen. Eerst kon ik hem zelf nog filmen en eten geven, maar daarna filmde Maaike ook nog en werd hij wat opdringerig en wilde ik ervan weglopen om nog brood te pakken, tot hij me dus ineens een trap in me onderrug verkocht en ik nog wel wat wegdraaide en het denk ik minder was. Schrik zat erin en we liepen terug naar het hotel. We hebben 'packed lunches' besteld voor morgen en zijn daarna gaan eten in het restaurant. Ik had heerlijke zalm op een bedje van kikkererwten en sla met als toetje een Belgian Chocolate fondant. Het was weer een heerlijke dag.

Morgen een wellicht iets zwaardere maar korte tocht op het programma en eindigen we in Kinlochleven. Dat wordt onze ene laatste dag op de West Highland Way. Voor nu lekker naar boven en slapen!