Etappe 1 ; Hoek van Holland - Maasland

Vandaag samen met Annemarie gestart op het Grote Rivierenpad. Deze loopt van Hoek van Holland naar Kleve in Duitsland, LAW 6 met een lengte van ongeveer 280 km. Eerst met de auto's naar het eindpunt voor vandaag gereden om er daar een achter te laten en met een auto naar het startpunt te rijden. Het beloofde een koude dag te worden met max 4 graden in het vooruitzicht, dus ik besloot de 'winter'-wandelbroek uit de kast te halen. 

We starten rond 08.45 uur op de Koningin Emmaboulevard in Hoek van Holland. Voor mij bekend terrein vanwege de familie die hier gewoond heeft. Via de Berghaven waar de boot van Sinterklaas al lag gingen we op pad richting het parkje waar mijn overgrootoma tegenover woonde, het ging hier toch nog redelijk omhoog en laag en overal lag er een laagje vorst op het gras en de plantjes laag bij de grond, een mooi gezicht. Nadat we de Harwichweg waren overgestoken liepen we richting de Nieuwelandsedijk waar het regelmatig oppassen was omdat er een laagje ijs op diverse plekken lag. Het zonnetje kwam er al doorheen en leverde mooie plaatjes op in het park. 

We kwamen aan bij het Bonnepad waar de koeien aan beide kanten al druk aan het loeien waren en er een prachtige bomenrij met wilgen stond, na een klein stuk moesten we linksaf het Staelduinse bos in. Hier werden we getrakteerd op nog meer vorst op planten en vlogen er 5 'formatie' vliegtuigjes een ronde boven ons hoofd, ik bleef even staan om deze te filmen. In dit bos passeren we vele malen oude bunkers uit de 2e wereldoorlog. Ook loopt er een man voor ons met een 'eigenwijze' teckel waar ik regelmatig om in de lach schiet omdat zijn oortjes niet lijken mee te werken. We maken wat foto's bij een prachtige bos trap en Annemarie ziet terwijl we naar boven willen lopen een 'kruis' dus vervolgen we onze weg langs bunkers, achter de teckel aan die we ook regelmatig inhalen omdat zijn neus dan weer aan het rondsnuffelen is. De bunkers zijn een mooi gezicht in dit prachtige bos met zijn mooie kleuren, de ene bunker ligt 'begraven' en lijkt op een bergje en andere bunkers worden overschaduwd door prachtige oude bomen. Op een gegeven moment volgt er bunker na bunker en lijkt het wel een 'vakantiepark' maar besef ik ook dat we mede dankzij deze bunkers nu vandaag de dag nog steeds vrij kunnen wandelen in dit land. De meeste bunkers liggen op verboden toegang grond vanwege de kwetsbaarheid van de natuur. Hierna lopen we het bos uit en komen op een fietspad waarbij we uitzicht hebben op de Maeslantkering. Hier komen we 2 ruiters tegen met hun paarden die ons vragen een foto van hen te maken, ach natuurlijk!

We steken de weg over en dan wacht ons een lang stuk over de Oranjedijk richting Maassluis. We pauzeren even op een bankje om beentjes en ook de rug van Annemarie wat rust te gunnen maar als ze het dan toch wat koud krijgt lopen we weer verder. Onderweg zegt de sticker naar rechts, maar de app geeft toch duidelijk rechtdoor aan. We besluiten rechts even te gaan kijken maar als hij dan toch echt af gaat wijken van de app vervolg ik toch liever de weg van de app. Het boekje is al een oude versie en hoop dat de app wat beter is bijgewerkt. We lopen hier langs de kassen. Ondanks dat het saai lijkt, voelt het voor mij niet zo. We komen aan bij een huis en ik zie een hek. Oh Nee.. hadden we toch naar rechts gemoeten? Nee het bordje zegt Grote Rivierenpad rechtdoor over een grasdijk. We besluiten toch rechts over het fietspad te gaan wandelen ook met oog op eventuele natte of zelfs vieze voeten, als het dan toch niet hoeft pakken we wel het fietspad waarna we Maassluis in wandelen. Hier wandelen we langs de woonwijk Steendijkpolder richting de 'Maasdijk' die we oversteken en via de Westgaag de A20 onderdoor lopen waar we na een kleine 100m rechtsaf de weilanden in moeten. We checken toch nog even de app of we niet om de modderpoel heen kunnen, helaas dat wordt dan omlopen. Dus hoppa, met de schoenen door de modder, ondertussen is er ook een Mountainbike tocht bezig en passeren de zwarte pieten (ja echt met schmink, kraag en muts op) op de fiets ons (waar ik me even af vraag of het pad dan echt zo modderig is gezien de zwarte gezichten, het antwoord is ja), Mountainbike Piet 36 gaat onderuit in de modder. Wij lopen vrolijk langs en lopen zoveel mogelijk in het gras waar we wel wat weg zakken maar toch redelijk kunnen doorstappen. We wandelen over grote groene modderige vlaktes waarbij we hier en daar een bruggetje passeren en volgen de fietssporen. Toch komen we tot 2x toe nog wandelaars tegen en ook die hebben last van de glibber en glijpartijen. 

Dan komen we wat meer weer in de bewoonde wereld, in Maasland en is de etappe bijna klaar. We hebben ons zelf al een heerlijke pannenkoek beloofd bij het pannenkoekenhuis waar de auto geparkeerd staat en stappen nu door de mooie kleine en oude straatjes van Maasland door. Passeren een mooi hek bij de kerk en lopen zo via wat grachtjes terug richting de auto. We zijn er ook wel een klein beetje klaar mee. Onderweg geen enkele mogelijkheid voor een horeca stop, de beentjes hebben ons op 6 minuten zitten na een 22,5 km op de been gehouden. Voldaan stappen we het terrein op van het pannenkoekenrestaurant. We bestellen een heerlijke koffie en pannenkoek en smullen ervan! Wat een geslaagde wandeldag. Ondanks de kou scheen het zonnetje en hebben we op diverse ondergronden deze tocht mogen lopen.

We lopen naar de auto van Annemarie om zo weer terug te rijden naar Hoek van Holland waar mijn auto geparkeerd staat. Allebei blij dat het klaar is en we zometeen weer heerlijk op de bank kunnen ploffen na een warme douche... tja bijna... want Annemarie der auto geeft ineens een lampje terwijl we de Hoek in rijden, hij pruttelt en protesteert wat maar weten de parkeerplaats te bereiken. Kijken in het boekje en er is een storing.... tja het boekje zegt stoppen. Uiteraard bijzonder vervelend voor Annemarie, we bellen de ANWB, tja het kan zo'n 90 minuten duren tot die komt want het is druk. Ik blijf uiteraard mee wachten, samen uit samen thuis en heb verder niets staan en die bank wacht wel. Intussen wachten we buiten en in de auto, gelukkig kan Annemarie wel weer een beetje lachen en genieten we toch van het uitzicht op het water. De vriendelijke ANWB-man helpt Annemarie, hij sluit het een en ander aan en leest de motor uit (een van de drie cilinders wil niet zo goed mee werken), hij rommelt wat en samen rijden ze een testronde en blijf ik de bus bewaken haha. Geen lampje, geen pruttelende auto. Hij kijkt nog wat en we moeten nog een keer het testrondje rijden. Wederom geen lampje en we kunnen weer op weg naar huis. Lang leve de ANWB. Om 17.00 uur kan dan eindelijk de warme douche aan, spieren smeren en het verslag typen. Wat was dat (ondanks het lampje van de auto) een hele fijne dag! Op naar etappe 2! Van Maasland naar Spijkenisse...