Herstelrondje Charlois
Door: Sabrine
Blijf op de hoogte en volg Sabrine
16 Juni 2018 | Nederland, Rotterdam
Vandaag weer voorzichtig de wandelschoenen aangedaan, dit keer niet voor mijn werk, zodat ik zeker weer dat ik stevige schoenen aan heb maar ik gewoon niet meer stil kan zitten.
Voorzien van een flesje water, stap ik de deur uit. Het is anders wandelen dan normaal. Normaal dan loop je gewoon, verstand op 0 en gaan. Dit keer niet. Bij iedere stap is het voor mezelf geconcentreerd blijven, opletten hoe en waar ik me voeten neer zet, wat bevindt er zich in me omgeving waardoor ik afgeleid kan worden en wat kan ik daat aan doen om dat te voorkomen. Dat kost energie, maar is me de energie meer dan waard.
Mijn hoofd staat niet stil, hoeveel km ga ik vandaag, is het wel verstandig, wat geniet ik weer van elke stap, moet ik niet even gaan zitten, ik moet wat langzamer aan lopen, red ik het wel op de Camino, hoe houdt mijn lichaam het, heb ik straks niet teveel last, ik moet zometeen wel gelijk koelen en pootje omhoog. Vermoeiend!
Ik probeer me er vanaf te sluiten, te gaan wandelen, me te concentreren op een klein rondje door het park en de wijk en zie tussendoor wel op hoeveel ik zit en of ik het nog verantwoord vind om verder te stappen. De straat uit kom ik een mooie druivenplant tegen waarvan de bloemen mooi paars kleuren. Ik loop via de molen van Charlois het Zuiderpark in, schiet wat foto's op me telefoon en bedenk me dan dat ik me nieuwe fototoestel vergeten ben. Ik loop via het park onder de metrobaan door om vervolgens linksaf weer terug het park in te gaan, ik kies voor het veilige en ga via de weg ipv het onverharde pad. Dan kom ik uit bij de beeldentuin van Charlois. Neem daar enkele beelden op de foto, passeer wat jongeren die op hun beurt Pokémons staan te vangen en loop verder. Ik voel aan mijn lijf dat ik nog kan, ik heb niet meer pijn/last als dat ik dagelijks heb gehad nu.
Ik loop via de Kromme Zandweg om weer uit te komen bij de molen, rechtsaf de Boergoensevliet langs en daarna links de wijk in. Hij staat op 4 km, ik voel dat ik nog wat kan, is het verstandig? Dat weet ik niet, ik sla rechtsaf om via de Quackstraat links de Nieuwenhoornstraat in te schieten om zo door te lopen naar huis.
Het zijn 5 km's geworden, ondertussen zit ik nu koelend met mijn enkel op een koelelement met mijn been omhoog voetbal te kijken en mijn blog te typen. Maar bovenal blij en trots op deze km's! Ik ben weer in beweging! Op naar herstel en op naar de Camino!
Voorzien van een flesje water, stap ik de deur uit. Het is anders wandelen dan normaal. Normaal dan loop je gewoon, verstand op 0 en gaan. Dit keer niet. Bij iedere stap is het voor mezelf geconcentreerd blijven, opletten hoe en waar ik me voeten neer zet, wat bevindt er zich in me omgeving waardoor ik afgeleid kan worden en wat kan ik daat aan doen om dat te voorkomen. Dat kost energie, maar is me de energie meer dan waard.
Mijn hoofd staat niet stil, hoeveel km ga ik vandaag, is het wel verstandig, wat geniet ik weer van elke stap, moet ik niet even gaan zitten, ik moet wat langzamer aan lopen, red ik het wel op de Camino, hoe houdt mijn lichaam het, heb ik straks niet teveel last, ik moet zometeen wel gelijk koelen en pootje omhoog. Vermoeiend!
Ik probeer me er vanaf te sluiten, te gaan wandelen, me te concentreren op een klein rondje door het park en de wijk en zie tussendoor wel op hoeveel ik zit en of ik het nog verantwoord vind om verder te stappen. De straat uit kom ik een mooie druivenplant tegen waarvan de bloemen mooi paars kleuren. Ik loop via de molen van Charlois het Zuiderpark in, schiet wat foto's op me telefoon en bedenk me dan dat ik me nieuwe fototoestel vergeten ben. Ik loop via het park onder de metrobaan door om vervolgens linksaf weer terug het park in te gaan, ik kies voor het veilige en ga via de weg ipv het onverharde pad. Dan kom ik uit bij de beeldentuin van Charlois. Neem daar enkele beelden op de foto, passeer wat jongeren die op hun beurt Pokémons staan te vangen en loop verder. Ik voel aan mijn lijf dat ik nog kan, ik heb niet meer pijn/last als dat ik dagelijks heb gehad nu.
Ik loop via de Kromme Zandweg om weer uit te komen bij de molen, rechtsaf de Boergoensevliet langs en daarna links de wijk in. Hij staat op 4 km, ik voel dat ik nog wat kan, is het verstandig? Dat weet ik niet, ik sla rechtsaf om via de Quackstraat links de Nieuwenhoornstraat in te schieten om zo door te lopen naar huis.
Het zijn 5 km's geworden, ondertussen zit ik nu koelend met mijn enkel op een koelelement met mijn been omhoog voetbal te kijken en mijn blog te typen. Maar bovenal blij en trots op deze km's! Ik ben weer in beweging! Op naar herstel en op naar de Camino!
-
16 Juni 2018 - 15:43
Victor:
Mooi zo. Klinkt goed. -
16 Juni 2018 - 19:13
Marianne DeBalbian:
Het ziet ernaar uit dat je heel doordacht en verantwoord aan de slag bent geweest. Knap! -
16 Juni 2018 - 19:56
Joke :
Wat ben je toch een onrustig grietje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
