Dag 5 ; 26-08-2019 ; Inverarnan - Tyndrum

Vanmorgen weer de zelfde routine, de wekker om 7 uur, dit keer ook de was erbij inpakken en een setje wandelkleding kon gelijk aan en de ander weer in de koffer. Na het inpakken van de spullen gingen we richting de 'kantine' om te gaan ontbijten. Er kwam net een tafel leeg waar we aan konden schuiven. Met nog 2 lege plekken vroeg een andere Nederlandse dame (Maaike had haar gister al gezien) of ze erbij mocht komen zitten. Uiteraard, schuif aan! Wederom een lekker Engelse ontbijt, ook hadden we gister een 'packed lunch' besteld, deze bestond bij mij uit een broodje met kip, een yoghurt, een flesje water, rolletje pepermint, 2 repen met o,a chocola en een zakje chips. We konden dus goed op weg omdat we niet zeker wisten of we nog ergens konden lunchen.

We waren op tijd vertrokken en de eerste kilometers gingen voorspoedig, voor mij in een rustiger tempo dan Maaike maar de spieren en knieën hielden zich redelijk. Na een aantal kilometer kwamen we bij de brug die was weg gespoeld door de overstromingen van een aantal weken geleden en we stonden er eigenlijk net om een foto te maken en ik keek het riviertje af en zag een rij hoge stenen, net voor ik tegen Maaike kon zeggen dat we wellicht daar overheen konden ipv omlopen naar de volgende brug, gingen 2 Duitse jongens proberen de rivier over te steken. Met een goed resultaat, dus dat zouden wij ook wel effe doen. Halverwege stilstaan terwijl de ander een foto neemt en weer om hoog klimmen om het originele pad te volgen. Wat was ik blij met deze overtocht.

De route ging soms best omhoog en dan ook weer stevig omlaag, we kwamen onderweg weer vele bekenden tegen en dan ben je altijd wel in voor een praatje, eigenlijk net als op de Camino. Na een kilometer of 5 besluit ik dat ik even wil pauzeren en het eerste de beste plekje wat we vinden aan te pakken, dat was dit keer naast de 2 Duitse jongens van eerder. Ondertussen al weer flink omhoog geklommen dus was blij met de rust, even wat eten en drinken. Daarna weer even op gang komen door de spieren weer warm te krijgen. Ik loop vooral mijn eigen tempo, soms merk ik dat ik te snel wil gaan ondanks de pijn en dan fluit me lichaam zich vanzelf terug. En gelukkig gaat Maaike soms gewoon haar eigen tempo lopen!

We passeren een punt waar je kan kiezen hoe je naar Crianlarich wil. De officiële route is linksom maar ze hebben ook een route rechtsom via een wc shop (achteraf hadden we die moeten kiezen voor de stempel.) We besluiten toch de officiële route te volgen welke veelal door het bos ging. Mooi groen en soms flink stijgen en dalen. Ik denk aan stap voor stap, voet voor voet en bij 10 km besluiten we bij het picknickbankje even te pauzeren, wat te eten en te drinken en een sanitaire stop in de natuur te houden voor we verder gaan. Er leek eigenlijk geen eind aan te komen, maar de natuur was prachtig. We spotten regelmatig al hele mooie paddenstoelen. We zijn dus op weg naar Crianlarich, maar achteraf lopen we er niet doorheen. We stuiten op een aantal schitterende paden en op 1 pad liggen 2 zwarte kalfjes en ik denk hun moeder die aan de andere kant van het pas staat. We besluiten er links omheen te gaan. In de verte zien we John en Alison lopen, vallen erg op in hun shirts van Rivive MS waar ze voor lopen om geld op te halen. Wij hebben gister ook een donatie namens ons beide gedaan. En iedere euro is er 1! Ze loopt zelf met MS, en redelijk goed ook. Wat ben ik blij en dankbaar dat we deze mensen hebben mogen ontmoeten.

We komen aan bij een soort camping waar ze ruimte hebben om te rusten, wat te kopen voor we op weg gaan naar Tyndrum wat overigens nog maar max 3 miles is. We lopen op met gezellige Engelsen en zijn deze al snel kwijt omdat ze toch wat langzamer lopen en voor ons lopen nog meer wandelaars. Via een soort van kleine heide (die overigens prachtig in bloei staat) komen we aan bij het laatste stuk waar onder andere stenen in torentjes op elkaar staan gestapeld. Ik ben moe, maar wel trots dat ik het gewoon weer geflikt heb.

We worden hartelijk ontvangen onze B&B, vullen een briefje in met welk ontbijt we willen morgenochtend. We gaan lekker douchen, doen een kleine was en smeren de spieren en knieën weer in, kleden ons aan om John&Alison te zien bij The Tyndrum Inn voor het etappe biertje, een hapje eten en vooral veel gezelligheid. Het slaapmutsje met de JagermeisterBomb was heerlijk. Nog even wat laatste gesprekjes met wandelaars die we de afgelopen dagen gezien en gesproken hebben omdat ze morgen allemaal veel verder moeten lopen omdat het Inveroran hotel geheel vol zit. Het is zo jammer, hierdoor arriveren ze allemaal een dag eerder in Fort William. Zo gaan we ook John&Alison missen die gaan ook een etappe verder, we maken nog een laatste foto samen, als een herinnering en lopen met hun op tot ze bij hun hotel komen, een dikke afscheidsknuffel en komen aan bij onze slaapplek. Nog even wat rommelen, verslag schrijven en dan zo maar gaan slapen.

Morgen wacht ons dus de etappe naar het blijkbaar populaire Inveroran Hotel waar een 14 km tocht op papier ons te wachten staat. Stap voor stap en voetje voor voetje komen we samen dichterbij Fort William.