Dag 4 ; 25-08-2019 ; Rowardennan - Beinglass Farm

Vanmorgen ging wederom om 7 uur de wekker, en wat heb ik goed geslapen, iets te kort maar wel lekker. Het ochtend ritueel ging weer van start met wassen en aankleden, het inpakken van de koffer, inpakken van de rugzak en het wegbrengen van de koffer voor het bagage transport. Daarna direct door naar het ontbijt, cooked breakfast in buffet vorm. We hadden nog broodjes van gister dus de lunch was voorzien (ook met het oog op het hotel in Inversnaid waar we goed konden lunchen.)

Rond half 9 stonden we klaar voor vertrek en begonnen we aan onze 3e etappe. Ook vandaag waren de weergoden ons goed gezind en werd het een warme dag met veel zon (zo'n 26 graden). We liepen al snel op een grindpad richting een bos, uit diverse zijpaden kwam de wildkampeerders op ons pad. We bleken hier te konden kiezen tussen de mooie maar 'zwaardere' low route en de makkelijkere high road. We liepen eigenlijk direct naar beneden en achteraf blijkt de route mooi maar zwaar te zijn. We komen diverse watervallen tegen. Onderweg lopen we in de buurt van 2 wandelaars met een hond, de vrouw van de hond begon te schreeuwen zei Maaike, blijkt de hond een duif te pakken hebben gehad, maar doe moest wel zwak geweest zijn anders had het hem nooit gelukt, toen wij aanliepen stond hij heel trots met de vogel te pronken. We passeren vaak wandelaars en worden ook geregeld ingehaald. De route is prachtig maar mega zwaar (voor mij in ieder geval!) Na een 3,5 uur wandelen komen we aan bij de Inversnaid Hotel voor een heerlijke lunch, toiletstop en het bijvullen van onze waterflessen. John en Alison zaten daar al en omdat het zijn verjaardag was begonnen we te zingen. Het hotel is er ook echt voor de wandelaars om pauze te houden, er is zelfs een aparte ingang waar je je schoenen en backpack moet achterlaten voor je wat wil bestellen. Een hotel waar je op je sokken mag lopen. We hebben er een heerlijke lunch gehad, na een waterrefill en plaspauze vertrokken we weer naar de route...Oh nee, eerst veters opnieuw strikken haha.

Het tweede stuk was route die mij echt mentaal en lichamelijk brak. Ik wilde 2 km na de pauze echt niet meer, alles deed zeer en ik was er klaar mee. Vooral mijn knieën en kuiten hadden het zwaar te voortduren. Gelukkig bleef Maaike bij me en hebben we nog een stop gedaan op een strandje aan Loch Lomond. Het laatste stuk ging het iets makkelijker. Nadat we dachten Loch Lomond achter ons te hebben gelaten duurde het nog 2 uur voor we bij onze eindbestemming waren. Maaike was al in haar eigen tempo doorgelopen tot ik bij een hek ineens bekende stemmen achter me hoorde, het waren John en Alison. Daar waar Alison alvast vooruit was gelopen bleef John bij me om me erdoor heen te slepen. Na 8,5 uur wandelen, klimmen en klauteren kwam ik aan op de camping van Beinglass Farm. Totaal kapot, alles deed zeer maar ik was zo trots dat ik het gehaald had. Wat ik wel zeker weet is dat dit mijn eerste en laatste West Highland Way wordt. Het klimmen en afdalen is niet voor mij weggelegd. Maar ik heb het wel gedaan.

We hadden een heerlijke kamer in een cabin op de camping, zelfs een met 3 bedden dus we konden kiezen. Voor £ 3,50 konden we wassen daar en hebben hem gelijk volgegooid. Daarna gingen we heerlijk eten en drinken en werd het een super gezellige avond, ook spraken we weer veel andere wandelaars die we al dagen onderweg tegen komen. Rond half 11 nemen we afscheid en moeten we nog de was ophangen in de kamer, met dank aan de goede waslijn van Maaike lukt het heel goed. Het was een zware dag, ik had geen puf meer voor een verslag. Heb mijn benen ingesmeerd met Ice Power, voeten ingesprayd met Camphor en viel al snel in slaap. Vandaar dit latere verslag.

Maandag staat de route van Beinglass Farm naar Tyndrum op het programma. Een 20 km die volgens John vele malen beter te doen is dan vandaag.