Dag 2 ; 23-08-2019 ; Milngavie - Drymen

Ons wandelavontuur gaat vandaag dan echt van start. De wekker ging om 07.30 uur en toen begon het ochtendritueel van de tas en koffer inpakken, overpakken en wegen. We hebben een relaxte ochtend want vandaag staat naar het schijnt de makkelijkste etappe op het programma en aangezien we pas rond 16.00 uur welkom zijn in de B&B in Drymen vandaag, doen we een easy start!

Om kwart over 8 zijn we met de koffers alvast naar beneden gegaan omdat die voor 9 uur gereed moesten staan voor het transport en doorgelopen naar het restaurant voor ons ontbijt. Heerlijke buffet met ook een full (English) breakfast. Het was heerlijk, de koffie viel tegen, dus die skip ik gewoon hier haha. Nog even terug naar de kamer, tas halen en op naar het startpunt.

We zijn eerst langs Tesco gelopen voor broodjes door de lunch, daarna door naar The Iron Chef om het officiële paspoort en een extra kaart te halen van de route. Daarna naar het startpunt, de startfoto en foto's van de borden van enkele hoogtepunten die we op de route gaan tegenkomen. Rond 09.50 uur vertrekken we via de mooie omgeving van Mugdock Country Park opweg naar Drymen. Het is soms flink klimmen en dalen in het park. Het pad was wisselvallig met grove steenslag bezaaid, met modder, grote regenplassen en dan weer over een stuk asfaltweg. Na dit stuk asfaltweg slaan we rechtsaf en lopen wat omhoog waar het begin lijkt te zijn van het passeren van diverse hekwerken om het vee dat her en der staat te grazen (koeien en schapen) op hun eigen stuk land te houden en niet op de West Highland Way terecht te laten komen. Beneden volgt er best een steil stukje waar we uitkomen op een pad met zicht op schitterende koeien die daar (achter een hek) staan te grazen. We komen in contact met een Australische wandelaar (die we vandaag nog meerdere malen tegen zullen komen), hij loopt een klein stukje met ons op en we kletsen wat over de Way, Australië in vergelijking met Schotland en Nederland, wat nog op zijn lijstje staat om ooit naar toe te gaan.

Na een kilometer of 7 vinden we het wel tijd voor een pauze (alleen dient zich pas na 11 km de eerste beste redelijke zitplaats aan bovenop een stenen bouwwerk). We pauzeren hier even met een broodje Tuc Bacon. Wij draaien hier onze hand niet voor om. Dat is toch wel een voordeel van het Schotse 'cooked breakfast' ontbijt dat het je lang energie geeft. Er passeren vele wandelaars die ook onderweg zijn naar een ik denk schitterend avontuur. Mensen in alle leeftijden, met een dagrugzak of volle (kampeer-) bepakking. Ongeveer een kilometer na onze pauze passeren we de Beech Tree Inn waar we toch besluiten te stoppen voor een lekker koude cola en een plasstop, op een echte wc.

Het pad wordt vervolgt door diverse hekken en we wandelen over smalle paden. Wat ben ik blij met mijn wandelstokken, tot nu toe nog steeds een zeer goede aankoop. De omgeving is prachtig en veranderd constant. Het uitzicht op de bergen is fantastisch! En we lopen een heerlijk tempo, Maaike soms wat sneller en ik kachel op mijn eigen tempo er achteraan. Heerlijk hoe dit zo samen gaat.
We halen een aantal mensen in om vervolgens weer te worden ingehaald door de Australiër en een lange tijd achter hem aan over de weg waar we wandelen aan lopen. Voorbij de camping van Drymen (wat overigens ver voor Drymen zelf ligt) waren we toe aan een pauze, het leek alsof we er bijna waren maar luisterden toch naar ons lichaam om te stoppen en wat te eten. Dit mocht alleen niet op hun terrein maar bovenaan de heuvel was een bankje zei de vrouw met mooi uitzicht, waar ze overigens geen woord over gelogen had. Hier at ik nog even een broodje Tuc Bacon, dronk de Isostar op we konden er weer tegenaan voor wat later bleek de laatste 3 km. Waarvan een groot gedeelte van de route af lag omdat we slapen in Drymen.

Zodra we rond half 4 Drymen in stappen zien we al de Spar en The Clachan Inn (the oldest licensed pub in Scotland, since 1743)waar we lovende berichten over gehoord hebben vooraf. We besluiten te reserveren voor vanavond 20.00 uur. Omdat we pas om 16.00 uur welkom zijn bij de B&B besluiten we wat kaartjes voor het thuisfront te kopen en deze te versturen. Ook halen we bij de Spar wat lekkers en wat Cola en nemen plaats op een bankje. Wat hebben we het getroffen met het weer. Rond 16.00 uur lopen we richting The Hawthorns waar we slapen en treffen we Jane (de eigenaresse) die ons direct alles laat zien en gelukkig zijn onze koffers goed gearriveerd! Ook verteld ze ons dat het weer er voor de komende dagen goed uitziet en ze weer warmere dagen verwachten na de vele regenval hier begin deze maand. Dat gaan we zeker hopen!
We pakken uit, gaan lekker douchen, doen ondertussen nog wasje en beginnen goed met het insmeren van de spieren. Ook heb ik (net als Maaike) wat last van mijn wreef waar blijkbaar iets bekneld heeft gezeten met strikken dus morgen even goed op letten.

Bij de Clachan Inn gaan we om 20.00 uur een hapje eten, het is de oudste pub van Schotland.
Zodra we een tafeltje hebben bestellen we een Twisted Thistle Ipa van de tap, wat overigens een heerlijk biertje is! Vanavond ga ik voor de Steak Pie, dat is zo lang geleden. Ook scoren we hier onze tweede stempel voor ons WHW paspoort. We raken aan de praat met een Schots echtpaar die ook samen de WHW lopen (hij overigens al voor de 3e keer) en het is erg gezellig en lachen wat af. Heel tof om zo andere mensen met dezelfde liefde voor hiking te treffen. We sluiten af met een overheerlijk toetje en rekenen af om nog even aan ons verslag te kunnen werken.

Morgen wacht ons een pittige tocht (van op papier) 21,5 km naar Rowardennan, waar we halverwege bij Balmaha een nieuwe stempel kunnen scoren voor ons paspoort. We wandelen ook over Conic Hill met mooie uitzichten over Loch Lomond.