Dag 14 ; 25-07-2018 ; Padron - Milladoiro

Vanmorgen om 06.30 uur opgestaan, een hele onrustige nacht gehad en de nodige traan om de pijn gelaten. Ik klaag niet, maar het doet echt verrekte pijn, de gehele linkerkant. Nadat alles in de tas zit deze mee naar beneden genomen. De wonden ingesmeerd met smeerwortelzalf en mijn hand voorzien van pleisters. Alvast een banaan op met wat brood.
Om 07.30 uur vertrekken we vanuit de albergue, lopen door de straten van Padron op zoek naar gele pijlen. Ik grap nog naar de dames : als we straks in Nederland weer boodschappen gaan doen, zouden we er dan ook weer naar zoeken haha.

Bij 5 km hebben we een pauze, we wijken even 100 meter van de route af om wat te drinken. Ook neem ik er een lekkere versgebakken croissant bij, al zijn deze toch iets anders dan bij ons thuis. Toch maar even een 2tal paracetamols ingenomen tegen de pijn.

We passeren vandaag vele malen een Pools gezin, met 3 kinderen, allen jongens. Ze sliepen ook bij ons in de Albergue van Caldas da Reis. Ik vind het erg dapper en knap van de kids, ik denk dat de jongste een jaar of 7 a 8 is. Met een verband om zijn knie, backpack op zijn rug loopt hij met een bamboe stok in zijn hand achter zijn ouders aan. Het is leuk om dit soort momenten te observeren. Onderweg is hij blij als de fles cola of water tevoorschijn komt. Gaat lekker op de grond zitten en drinkt uit de fles, welk kind wil dat nou niet. Lange leve een Camino, dan mag dat allemaal haha niks geen luxe met bekers onderweg. Ook lijkt me dit tof om met kinderen te doen. Volgens mij lopen ze samen de laatste 100km naar Santiago. Het is toch best inspannend.

Bij 7,2 km komen we aan bij een kerk, die  hoorden we al vanaf ver luiden. De Santuario da Escravitude, we worden daar door iemand ontvangen en mochten voor een stempel mee naar achter het altaar, in een kamertje, daar ontvingen we de stempel. Via een dorpje en landweggetjes kwamen we weer in de natuur.

Op 9,8 hielden we pauze op bankje in de schaduw. Hier liep een rups over een draadje, deze werd soms geplaagd door vliegen, ik kon m wel mooi op de foto krijgen. Gelukkig had ik nog een blikje cola bij me en kon ik wat Tuc eten, mijn gister gekochte brood kon ik niet weg krijgen. Ik had sowieso geen honger. Maar wist dat ik wel moest eten. Er gaat ook veel energie naast het lopen naar mijn elleboog en hand. 

De route is divers vandaag. We lopen over asfalt, grind, landweggetjes. Zowel door woonwijken als door wat bosrijk gebied, waar het vooral aangenaam is vanwege het feit dat het daar koeler is.

Op zo'n 12 km nog een pauze .. ik moest enorm plassen (langleve de menstruatie). We bestellen lekker wat te drinken, een cafe con leche wordt het voor mij. Er komen veel pelgrims voorbij, zouden zij vandaag in 1x doorlopen of toch net als ons ergens voor Santiago overnachten.

Op ongeveer 16,5 km is er nog een bankje in de schaduw, we besluiten nog even te gaan zitten en te kijken hoe ver het nog ongeveer moet zijn naar de Albergue. Het valt tegen, nog ongeveer 3km (dus zo'n 45 minuten lopen met deze hitte). Ik krijg mezelf voor mij gevoel nog amper vooruit.
Ik moet me goed concentreren op iedere stap, ik wil niet weer vallen. Lang leve google maps, zo kun je kijken hoe ver nog ongeveer...nog 1 km. Nog even doorbijten.

Om 15.00 uur arriveren we bij de Albergue. Ook Michael uit Duitsland slaapt hier, als we aankomen zit hij buiten voor de albergue. Het is bloedheet, de rugzak mag af en we zijn blij dat we gereserveerd hebben een aantal dagen geleden. Het ziet er nog vrij nieuw uit. Na de nodige papier administratie, betaling en stempel laat de dame onze slaapplaats zien. We hebben 2 beneden bedden en 1 bed boven (stapelbed), Vera is zo lief het bovenste bed te nemen. Ik kan nu helaas echt niet boven slapen. We hebben het best luxe hier. Er is een ECHTE handdoek, hoe blij kan je zijn! Lakens voor om het matras en om vannacht onder te liggen, we hoeven dus niet onze lakenzak te gebruiken. Na het bed opmaken ga ik lekker douchen, alles is nat van het zweten, wat een hitte en zwaar bevochten etappe vandaag! De douche is heerlijk! Daarna de was, nog best lastig met andere halve hand. Zouden andere mensen met een gat in hand hier ook zo'n moeite mee hebben? Denk het niet, daar doet de wasmachine gewoon de was. Over ruim een weekje mag deze thuis ook weer aan.
In de 'huiskamer' kom ik even bij met een koude cola, wafelkoek en bel ik even met Nancy, het typen gaat nog steeds niet heel makkelijk, dus is bellen een goede uitkomst. Rond half 5 ga ik even op bed liggen en ben zo vertrokken, heb even lekker een uurtje geslapen.

Vanavond waren we onderweg naar het restaurant toen ik ineens luidt mijn naam over straat hoorde rollen. Ik was verbaasd, keek om en dacht dst is toch niet voor mij. Waren het Libby en Patricia die me zagen lopen.. ik heb fans hahaha.... ze waren wezen zwemmen verderop en slapen toevallig vlakbij het restaurant waar wij gingen eten en zij later ook (net als Michael)
Ze serveerden daar een pelgrimsmenu, ze spraken eigenlijk vooral Spaans en de kaart ook haha.. dus met behulp van Google translate gekeken wat er op het menu stond haha.Heerlijk gegeten, en dat voor maar 10 euro. Voorgerecht, hoofdgerecht, drankje en koffie toe.

Ik vind het heerlijk die ontmoetingen en gesprekken met andere pelgrims, hun verhalen te horen, mijn verhalen te delen. Dat is mooi! Zoals nu lig ik op bed, net als vele andere pelgrims en buiten zit nog een grote groep, in een kring te zingen, met gitaar en drankjes erbij. Het is te horen doordat de ramen openstaan, het is hier best warm in de slaapkamer... met 24 bedden waarvan er denk ik nu 18 bezet zijn, er zijn daarnaast nog 2 slaapkamers.
Hopelijk een minder pijnlijk nachtje, maar het idee dat we morgen na 14 wandeldagen Santiago inlopen is een fijn idee. Ik ga het maar op me af laten komen en ervaren en mee maken.