Dag 10 ; 21-07-2018 ; Porrino - Cesantes

Vandaag om 06.00 uur wakker en opgestaan. Deze albergue is echt een aanrader in Porrino. Qua prijs wat duurder, maar o zo heerlijk geslapen!
Na een goede start met koffie zijn we om 7.20 uur vanaf de bar waar ik mijn borg voor de kaart terug kon halen vertrokken.

We lopen langs de Lidl die ik gister al in de verte zag liggen. Er lopen nog 2 vrouwelijke pelgrims voor ons.
We lopen onder de A-52 door en gaan al snel het gemeentegebied (ook wel concello genoemd) van Mos in. Via een buitenwijk komen we weer uit op de N-550 die we moeten oversteken en deels via de vluchtstrook moeten bewandelen. De weg slingert langs huizen, bospaden en een klein industrieterrein.

Net voorbij het centrum van Mos kom ik de Argentijnse Sabrina tegen. Ik loop een heel klein stukje met haar en een andere pelgrim op, beide hun 2e dag onderweg.
Bij een paal waar op staat nog 92,5 km tot Santiago, maak ik een selfie.

Ik wandel lekker... geen behoefte om te stoppen, wandel op mijn gemak en geniet van de omgeving. Ik passeer vele kleine gehuchtjes, zoals A Zapateira en Eiragrande.

Onderweg kom ik een automaat met drinken, snoep en een bankje tegen, ik kies voor de gezonde variant : water en een banaan. Ik stop heel even om deze op te eten en besluit om dan weer verder te gaan. Ik volg de pijlen en daarmee ook direct de borden naar Capela de Santiaguino (waar ook kermisattracties geparkeerd staan), voor me (waar het officiële pad loopt staan ook een aantal steenwerken, waarvan er een op een grote paal lijkt met schelp en de tekst Camino Santiago. Ook staat er na de kapel een mijlpaal van de Romeinse weg XIX, de zogeheten Marco de Vilar de Infesta.

Ik zie een bordje met bar Veiga en een pijl naar links, waar ik na 10 km aankom en
geniet van een koude Cola, ik ontvang er door ernaar te vragen een Sello (stempel). Ik maak gelijk een plaspauze en blijf even zitten tot de zon door een boom mij niet meer kan verwarmen, door de cola kan ik er weer tegen aan en ga ik in het zonnetje lopen om weer op te warmen.

Ik loop achter een pelgrim aan wandel het plaatsje Galleiro/Villar de Infiesta binnen. Ik loop secundair langs huizen en via google maps zie ik dat het vliegveld van Vigo erachter licht. Ik hoorde namelijk een vliegtuig. Tussen de huizen door spot ik ineens een vliegtuig en kan nog snel een foto maken. Het is een gek gezicht. Langs een restaurant lopen we over een steenslag pad en nader een bosgebied. Ik zie 1 vrouw staan en een andere vrouw komt na een plaspauze de bosjes uit. Ik begroet de dames. Als we het bosgebied uitlopen, gaat de weg recht naar beneden. Er naderen mountainbikers en met een rotvaart passeren ze ons.

Ik hou rechts aan omdat ik een foto wil maken van het uitzicht. De Engelstalige vrouw vraagt of die weg makkelijker is. Ik antwoord met, "If you like to jump, it's easier". Ze moet lachen en samen met hen volg ik het snel dalende pad naar beneden. We raken aan de praat, de ene vrouw komt uit Engeland en de andere vrouw uit Australië. (Zo blijkt later dat ze elkaar in 2005 hier op de camino ontmoet hebben en hem nu vanuit Valenca weer samen gestart zijn. Het zijn al wat oudere dames, maar een gezellig gezelschap. Tijdens de afdaling zien ze een cafe en willen er graag koffie drinken, we zeggen elkaar gedag en loop weer alleen verder.

Ik wandel km's lang achter de 2 meiden die vanmorgen ook voor me liepen en we wandelen Redondela in, door de borden Casco Urbano (stadscentrum) te volgen.

In de stad zijn de pijlen schaars en worden ze ineens afgewisseld met de tegels met schelpen erop. Ook de dames zijn ze even kwijt en samen zoeken en lopen we verder, zonder echt met elkaar te kunnen kletsen.
Ik zie een cafe, moet plassen en heb trek in koffie.

Na 17,5 km hou ik een pauze bij het Cafe Royalty in Redondela. Ik bestel hier een lekkere Cafe con leche, krijg er een kleine jus 'd Orange bij en een mini croissant, de ober komt terug en vraagt of ik een stempel wil, maar natuurlijk! Ik ben voor dit alles € 1,35 kwijt. Ongelooflijk toch! Ik neem me tas mee naar het toilet omdat er wat straatverkopers en bedelaara lopen. En via de 'voordeur' verlaat ik het cafe. Een Spaanstalig sprekende man wil me de weg wijzen als hij ziet dat ik op zoek ben naar de 'bewegwijzering'. Ik probeer zijn aanwijzingen op te volgen maar kom niks tegen. Volgens mij heeft hij mij verkeerd gestuurd. Ik zoek op google maps en typ Supermercado in en vergelijk dit met de route. Ik ga eerst maar even boodschappen doen. Want er schijnt geen eten in de buurt te zijn van de Refuxio, als ik de supermarkt uitloop, zie ik links een pelgrims teken en als ik daar aankom zie ik de twee vrouwen weer uit Engeland en Australië. We hebben het idd over de rottige bewegwijzering in de stad en ben blij dat ik dat dus niet als enige heb haha.

We lopen samen op, een van de dames was na onze eerste ontmoeting en hun stop bij het cafe op haar linkerknie gevallen. Gelukkig niet dezelfde grootte als mijn wond toen.

Om 13.00 uur stap ik de poort in van O Refuxio De la Jerezana. Ik ben er! Wat is het hier mooi, het ligt wel langs een redelijk drukke weg maar zal vast later op de dag rustiger worden. Ik zoek naar iemand op het terrein en Maria wordt er bij gehaald, zij spreekt Engels. Ze heeft een zoontje Leo. Ze verteld dat haar collega die de inschrijvingen doet om 14.00 uur komt. Ze laat me de Rufuxio zien verteld dat er een ontbijt bij zit omdat we morgen eerst het bos in schieten en er dan niks is. Is een goed idee!

Ik maak me bed op met de gekregen kussensloop en het laken, pak me tas uit op zoek naar mijn schone kleding en handdoek. Ik ga eerst even opfrissen en direct onder de douche de was doen, kan deze alvast in het zonnetje drogen. Ik pak een tas in met mijn Bocadilla van vanmorgen, blikje cola en water en ga lekker in de tuin op de heerlijke stoel in de schaduw zitten. Wat een fijne plaats hier. Ik hoor nog een pelgrim en blijkt dat het Michael is, de man uit Duitsland die we vanaf Tui ook gezien hebben toen hij in dezelfde albergue sliep. We zitten te kletsen tot Anna van de receptie komt en ik vraag of we de inschrijving alvast rond kunnen maken, ook kan ik alvast mijn eten bestellen. Het wordt wederom een Pelgrimsmenu en wordt dan rond 19.00 uur bezorgd. Astrid en Vera hebben om 13.00 uur in Redondela al gegeten en ik zal vanavond mijn warme maal hebben, ook Michael heeft deze besteld. Het wordt in ieder geval een soort van mini pizza calzone als voorgerecht met sla, pasta bolognese als hoofsgerecht, een cake-achtig iets als toetje en uiteraard een lekker biertje erbij. Ik verheug me er nu al op. De rest van de middag hang ik lekker op me bed, werk ik aan me verslag en de boekhouding (km's, tot waar morgen, etc) en check ik de was die al bijzonder snel droog is en doe ook nog even snel een wasje met me slaapshirt en sokken, kan maar schoon zijn, toch!

Morgen wordt het een (korte) tocht volgens het boekje van ongeveer 16 km (al loopt het soms via de Endomundo wel uit haha). Waarschijnlijk genoeg tijd om de stad te ontdekken. Zo wil ik graag (op aanraden van Irene) naar Capela da Virxe Peregrina, welke een mooie vloer schijnt te hebben en zeker het bezoeken waard is. Ook ligt deze op de route dus dat is meegenomen. Verder zien we wel. Voor nu lekker ontspannen en wachten op de maaltijd ;).