Dag 8 ; 29-08-2019 ; Kingshouse - Kinlochleven

Vanmorgen weer om 7 uur opgestaan. Het zelfde riedeltje alleen als extraatje het insmeren van de rug haha. Daarna naar beneden om de koffers weg te brengen naar de 'drying' room en dan naar het restaurant om te ontbijten en onze packed lunches op te halen. Het was weer een goed ontbijt! Dan naar boven om de rugzakken op te halen in de kamer, nog even van het toilet gebruik maken en alle regenspullen aan te trekken.

Om 08.50 uur staan we buiten en starten we onze tocht richting de Devil's Staircase. De eerste kilometer leggen we af over asfalt, daarna volgen weer de reguliere klim- en daalpartijen over de stenen, doordat het gister en vandaag heel veel geregend heeft, loopt het water langs het pad naar beneden. Voor ik het weet loopt er een man uit Schotland achter me en schrok ik er in eerste instantie van want door de regen had ik mijn poncho capuchon op en dan hoor je al minder.

Voor we het weten staan we onder aan de voet van de Devil's Staircase en wacht ons een pittige en stevige klim omhoog. Het regent intussen aardig door en ook Maaike kent onderweg even een dipje. We eten een snicker en gaan weer gestaag omhoog. Dan begint het ook af en toe flink te waaien en we zijn nog niet boven. Uiteindelijk bereiken we de top en zijn dan echt blij. We hebben gewoon het hoogste punt van deze hele tocht bereikt. De Devil's Staircase is 550 meter hoog en gaat direct van zeeniveau omhoog. Boven aan komt er achter ons een bekend koppel omhoog en vragen of we een foto van hun willen nemen, uiteraard en dan ook graag van ons. We hadden al besloten hier ons dansfilmpje van vandaag op te nemen. Dan komen we ook onze wandelvrienden tegen uit Canada. We hebben ze niet meer gezien sinds Bridge of Orchy en waren blij ze te zien. Uiteraard kwamen ze niet meer bij om onze dans en we besluiten een groepsfoto met ze te maken. Het was op een gegeven moment best koud boven dus besluiten we te gaan afdalen.We lopen geregeld met ze naar beneden richting Kinlochleven. Onderweg raak in gesprek met Janet (van het Canadese gezelschap en was ook de vrouw waar ik achter liep tijdens het afdalen van Conic Hill van de week) en zagen we de regen heel gestaag voorbij trekken en ook ons uiteindelijk bereiken.

Op een gegeven moment zagen we het dorpje al helemaal beneden liggen maar werd ons verteld dat dit nog best een eindje was. Dus daar stelden we ons maar op in. De regen bleef naar beneden komen en zelfs Maaike haar rechter schoen bleef van binnen niet meer droog. Maaike komt uiteindelijk toch tot het besluit om komende zaterdag niet de Ben Nevis te gaan beklimmen omdat er voor morgen en zaterdag ook best veel regen gepland staat, dan staat de Ben Nevis toch tussen de wolken zie je er nog niet veel.Onderweg doen we nogmaals het dansje van kabouter plop, draaien we het liedje van de Snollebollekes en springen weer van links naar rechts. Ondanks de regen hebben we zoveel lol.

Rond kwart over 1 arriveren we bij een pub in Kinlochleven en besluiten daar naar binnen te gaan om wat te gaan drinken en eten. Zodra ik binnenstap valt mijn oog op een overheerlijke punt Toffee Cake, nou die komt dus naast mijn Cola. Niet veel later komen Janet en haar man ook de pub binnen en vergezellen ons en nemen ook wat te eten en drinken. Ze besluiten toch eerder richting hun B&B te lopen en wachten nog tot 14.45 uur omdat we er toch niet eerder terecht kunnen.

We lopen richting de B&B en als we er aan komen moeten we eerst onze natte spullen en schoenen in de 'drying' room plaatsen. Dan worden we door de gastheer naar onze kamer begeleid op de eerste etage. Het is een kleine volle kamer en we staan echt te kijken van oke, waar gaan we onze koffer en rugzak laten. We nemen een heerlijke douche, smeren onze benen in, halen onze rugzak helemaal legen en kijken praktisch naar wat we morgen wel en niet gaan sjouwen daarna gaan lekker even op bed liggen zodat de voeten en benen kunnen rusten. Rond half 7 gaan we naar beneden en geven onze wensen voor het ontbijt morgen door en dan op naar het restaurant! Onderweg videobellen we nog even met John & Alison en dan op naar het restaurant. Ik kies voor een Steak & Ale Pie en het is onwijs lekker. Als we teruglopen via de winkel en de Canadezen met ons mee oplopen blijken ze vlak naast ons te slapen. Zodra we terug zijn in ons Bed & Breakfast is het weer lekker uitrusten en zometeen slapen.

Morgen wacht ons een zware en lange tocht met nog een flinke klim. We gaan het zien, het is onze laatste tocht en morgen komen we dan aan in Fort William. Het is niet een wandeltocht die ik nog eens zou doen.