Dag 8 ; 19-07-2018 ; Rubiaes - Tui

Vanmorgen om 06.00 opgestaan, na een onrustige nachtrust. Gisteravond kon ik me draai niet vinden in bed en voelde elke lat van de lattenbodem in me lijf. Astrid lag al met matras op de grond dus na een kleine verbouwing lag ik daar ook. Vera moest er vaak uit om te plassen en slalomde op en over ons heen. Het was er muf en vochtig, ik voelde het aan me longen en moest hoesten, waarschijnlijk was het er ook stoffig want mijn neus besloot dicht te zitten. Voor mij geen albergue om mensen aan te bevelen. Voor het ontbijt een broodje pasta op en broodje pasta mee, kop koffie erbij en rond 06.46 uur vertrokken we richting Tui.

Het eerste stuk wanen we ons door de middeleeuwen, keien klein en groot op de grond, afgewisseld met zandpaden. Rechts de begroeiing met veel geritsel, alsof er ineens iets uit de bosjes kan komen. Meestal als dit gebeurd zijn het vogeltjes. We passeren de Ponte Romana die over de Rio Coura gaat en lopen verder over landweggetjes met veel groen.

Bij ongeveer 4 km steken er ineens wat schapen de weg over in een klein gehucht, doordat ik stil doorloop kan ik ze op de foto nemen. Vera en Astrid lukt dit ook nog. Daarna lopen we langs de kapel weer verder het gehucht uit. We lopen grotendeels over asfalt en de kinderkopjes...nog even en dan zijn we in Spanje! Geen kinderkopjes meer.

Om 08.00 uur pauzeren we in Pescene met een koffie en muffin. We hebben er dan 4,5 km opzitten. Het is bewolkt maar benauwd. Mijn rug is nu al nat van het zweet. Nog even naar de wc en we vervolgen onze tocht richting Valenca (welke al staat aangegeven op de borden van de autoweg). We passeren een kerk en lopen eromheen. We dalen door een gedeeltelijk door brand aangetast bos bergafwaarts.

Rond de 6,5 km loop ik wat vooruit en zie een pijl naar links gaan, een smal paadje naar beneden. We lopen in het gehucht Gontumil. Een man, bezig in zijn tuintje begint ineens in het Portugees tegen mij te praten, te wijzen en gebaren. Hij wil denk ik dat ik rechtdoor ga, gewoon de weg volgen, ik speur de weg af naar pijlen en zie in de verte idd een gele pijl die rechts omhoog wijst. Ik bedank hem met Obrigado en ook Vera en Astrid komen eraan. We lopen verder richting die pijl en ik zie een mooi tegeltje van de camino aan de muur hangen. In de tuin staat een partytent met daaronder een tafel met fruit. Bij de ingang van de tuin staat een bord : Free lemonade for pelgrims. Er komt een vrouwtje naar buiten en begroet ons in het Engels, ze wil ons gratis limonade geven en we kunnen ook een stempel krijgen. Of we onder de partytent willen komen. Ze voorziet onze credentials van een stempel met datum, als ze Astrid haar credential ziet wil ze graag een foto maken voor op haar Instagram en vraagt ze waar we vandaan komen. Ik koop een schijf meloen, met de grootste zorg snijdt ze hem los van de schil en in stukjes, heerlijk! Ze vertelt dat het nog 9km naar Valenca is en nog 10km naar Tui. Volgens mij nog wel iets meer, maar we roepen Obrigado en vervolgen onze weg verder langs haar huis. Het pad wordt steenachtig, met veel losliggende steentjes.

We volgen de weg richting Pereira, over stapstenen naast een droogstaande beek vervolgen we de weg richting Fontoura. Waar we bij 8,5 km (in Pereira) een plaspauze houden bij een cafeetje vlakbij de kerk. Ik neem een koude cola mee voor onderweg, zodat ik daar toch kan plassen, (achteraf heb ik hem helemaal niet opgedronken) en Vera trakteert zichzelf op een lekkere koffie. Astrid gaat op een bankje bij de kerk zitten en drinkt daar wat.

We wandelen via een pad met veel steentjes, zowel los als vast, klimmend als dalend richting het volgende gehucht (Pacos) we lopen verder op een steenachtig pad richting de buitenwijk Arao, maar voor dat we daar zijn (ik loop al weer een tijdje voor op Vera en Astrid) loop ik met een aantal pelgrims voor mij op een hoogvlakte waar ik toch echt, maar dan ook echt moet plassen. Er is geen ontkomen aan, ik moet gaan plassen in de natuur. Het is geen favoriet bij mij want ik ben nog steeds geen mannetje. Dat gedoe op je hurken, het gezoem van bijtjes rond je blote kont, het moeten opletten dat je niet je broek vol plast en over of zelfs in je schoenen plast. Ik hijs me broek weer op en zie in de verte Vera en Astrid al naderen, ik gooi me rugzak weer op me rug en loop verder, over het steenachtige pad nabij de N-13 richting Valenca.

Hier passeer ik een restaurant, gelegen tussen 2 meubelzaken in op een kleine 14  km, ik besluit hier pauze te houden en te wachten tot de dames arriveren met een koffie! Ik zie dat de 2 italianen (man en vrouw) die afgelopen nacht ook Ninho logeerden op het terras zitten. Na een tijdje komt de ober, ik bestel een kop koffie en zodra hij naar binnen loopt zie ik de dames naderen. Ik wordt onrustig van het lange wachten bij het restaurant. We zitten er al bijna een uurtje. Ik wil door... ik besluit te wachten en als we weer op stap gaan ben ik blij en opgelucht.

Via het (ik denk dat het het is) centrum van Valenca, lopen we omhoog richting Fortaleza, waar we bij 18,6 km arriveren, ik zie er een super leuk souvenir en die gaat mee. Ernaast is het toeristen infopunt waar we een grote stempel ontvangen die over 2 vakjes gaat. Door de toeristische winkelstraatjes en langs de muren van het fort gaan we omlaag, richting de ijzerenbrug (Puente Internacional) die er al staat sinds 1886. Op het midden van de brug is de grens. De voetstap van Valenca (Portugal) die overgaat in een voetstap van Tui (Spanje). "Ineens" is daar het tijdsverschil, de klok moet weer een uur vooruit, we leven weer voor even op Nederlandse tijd.
Ik wacht enkele malen op de dames, die er nog aan moeten komen, ik wil naar de herberg, wat als die dadelijk vol is, waar en naar welke slaapplek moeten we dan. Ik besluit weer vooruit te lopen en wacht bij de Kathedraal van Tui op ze. Ik haal alvast me stempel (de 3e!!) ik kom bekende pelgrims tegen, ze vragen allemaal waar ik slaap. Ik antwoord met hopelijk in de Municipal, ze wijzen naar achter de kathedraal, daar is de herberg. Leuk om ze weer te zien. Er is nog ruim plaats! Yeah!

Om 15.45 uur komen we aan in de albergue (Municipal), we kunnen hier voor 6 euro slapen vannacht. We krijgen een weggooi hoes voor om het matras en het kussen, betalen, ontvangen de stempel (de 4e van vandaag) en het betaalbewijs die we goed moeten bewaren en bij het verlaten en weer betreden van de herberg aan de vrouw moeten tonen. De schoenen gaan in de kast, de hoes om het bed, de douche spullen worden gepakt en hier is het wederom een gezamenlijke douche, de kleren worden gelijk gewassen, de benen geschoren en na het klamme afdrogen hangen we de was buiten in de hoop dat deze op tijd droog is. Even liggen op bed. Een zaal met ik denk 20 bedden, en welgeteld misschien 2 stopcontacten, ook de stopcontacten in de gang zijn al snel bezet. Het is zoeken naar stroom. Ergens kunnen zitten om op te laden, zodat het verslag in de notities getypt kan worden, wifi waar niet op ingelogd kan worden en nog maar eens even de was checken. We besluiten Tui in te gaan, een stempel te halen bij de Kathedraal (ons 5e stempel van vandaag).

Rond 7 uur kunnen we gaan eten bij de Italiaan, een lekker bord Pasta Carbonara met een biertje, dat gaat er goed in! Ook hier op het terras is het net als on het dorp een weerzien met Pelgrims, onder andere met de Ierse dames. Dan is het ineens half 9, we rekenen af en gaan naar de herberg. Verslag typen, stopcontact zoeken, was binnenhalen noem maar op. Het is nu 22.44 uur. Ik stop ermee. Trek de oplader eruit en ga naar boven, me bedje opzoeken. De blog gaat online! Buenas Noches!

Tui geeft hij nu niet aan....grrr dan nog maar ff Valenca....