Pelgrimspad 7-2 ; Ubachsberg - Schin op Geul

Vandaag de laatste dag van dit 3-daagse weekend. Ondertussen hebben we er al 34 km opzitten in 2 dagen.

De overnachtingsplek is geweldig, Loft 23 in Voerendaal. Een grote groepsruimte met slaapplekken aan de zijkant die doohr gordijnen de ruimte scheiden. Een mooie tuin waar we zaterdagmiddag heerlijk hebben kunnen bijkomen, zelfs onder het genot van een ijsje van IJs&Ko (Ook van de eigenaren van Loft23).

Vandaag starten we weer met het vervoerstechnische aspect door eerst iedereen in Ubachsberg bij het beeld van Maria af te zetten, de auto's naar Schin op Geul te rijden en vanaf daar weer met 2 auto's naar Ubachsberg om de wandeltocht te starten.

Het wordt vandaag weer een tocht met 'Camino-plaatjes'. Vanuit Ubachsberg gaan we onderweg naar Trintelen, waar we onderweg een afslag missen waardoor we afdwalen van de route. Al snel merken we dit op en besluiten na overleg met Frank om de route niet terug te lopen maar verder te wandelen richting de route (hierbij gebruik ik de kaarten uit de app Wandelen die ik op me telefoon heb staan). We komen aan bij Molen op de Vrouwenheide, een molen wat in prive-bezit is, na wat foto's maken wandelen we weer verder. Onderweg komen we veel andere wandelaars tegen, die lopen er Lentetocht die georganiseerd is door Ubachsberg.

We lopen over heuvelachtig landschap, ik ben blij met de stokken, die geven me steun. Vandaag weegt mijn rugzak 10,1 kilo, mede doordat ik de lunch en waterfles van Marja meedraag in me tas, zodat ze zelf zonder zware rugzak kan wandelen. Uiteraard wordt tijdens de wandeling de rugzak lichter omdat we onderweg veel drinken door de warmte. De omgeving is prachtig! Zo groen, over zandpaden, bospaden en asfalt gaan we op weg naar Schin op Geul.

We wandelen door Eyserheide, hier is het dorp versierd met vlaggetjes, zijn de wegen afgezet en wandelt het dorp uit. Ze hebben zojuist een buitenmis bijgewoond bij de Kerk. De mensen zeggen vrolijk gedag en onderweg wordt ik door iemand aangehouden met de vraag of we onderweg zijn naar Santiago. Wat leuk dat mensen het pelgrimeren herkennen. Ik vertel deze vrouw dat we nu met de groep het Pelgrimspad bewandelen, maar dat ik komende zomer ga wandelen van Porto naar Santiago, ze wenst me een Bom Caminho en we vervolgen ieder ons eigen pad. Ook is er in het dorp een processie aan de gang (vertelt een vrouw die een B&B in het dorp runt) die (nog maar) eens in de 4 jaar gehouden wordt. We missen de fanfare, de kopgroep ziet er nog wel wat van en sommige wandelen er een stuk achteraan om nog een glimp ervan op te vangen. Na een korte stop, met plaspauze en besluit dat Astrid samen met Ilona een stapje langzamer gaan lopen ivm de knie blessure van Astrid en de groep vervolgt de weg, we zouden elkaar weer ontmoeten bij de pauze in het centrum van Gulpen.

In het bos is het prettig, we lopen er grotendeels in de schaduw. De gesprekken gaan verder, het heerlijke aan deze tochten in een groep is dat je op willekeurige momenten met (bijna) alle pelgrims een gesprek aanknoopt over uiteenlopende onderwerpen. Heel fijn, soms even gedachten sparren met anderen, informatie delen over de Camino en vooral ook luisteren naar elkaar, hoe moeilijk de anderen het met sommige momenten ook hebben. Iedereen kan en mag zijn wie hij of zij is. Dat doet me goed, ondanks de botsingen van gisteravond houdt het me in mijn hoofd bezig, maar er met anderen die met hetzelfde worstelen over praten helpt!

Ondertussen kruisen we het Miljoenenlijntje (een spoorlijn waar nog een stoomtrein rijdt tussen o.a. Simpelveld en Valkenburg a/d Geul. Net over het bruggetje over het spoor besluiten we te pauzeren. Ik besluit mijn boterhammetje zittend met mijn rug tegen de leuning van het bruggetje te nuttigen, afzonderlijk van de groep. Na enig speurwerk van Victor blijkt het treintje bijna ons te kruisen en we besluiten te wachten om foto's en filmpjes te maken. Ook een groep fietsers wijzen we op de naderende trein en intussen stoppen ook nog wat andere wandelaars. De trein nadert, de machinist zwaait en laat ons de "fluit" goed horen, passeert en 'verdwijnt'.

We komen op een punt in de route (vlak voor Gulpen) waar we twijfelen over de route. Er is een groep wat ver voorloopt en die we niet kunnen bereiken en Frank besluit verder te lopen en de route verderop weer op te pakken. Paul en ik besluiten (Na het bestuderen van de Wandelapp) de officiële route wel te pakken en de rest later weer te ontmoeten. Het blijkt een mooi besluit, samen lopen we het pad dat langs en door een weiland loopt, we passeren een watertje waar we over een smal bruggetje wandelen en foto's maken. Het is er schitterend. Onderweg komen we ook weer wandelaars tegen en het valt me op dat er steeds minder mensen elkaar begroeten.
Ik vind dat best jammer, als de mensheid zich van elkaar 'vervreemd'. En in mijn hoofd klinkt.. Laat het los.

Gulpen is mooi, toeristisch en druk. We rusten wat uit op het terras en onder het genot van een Radlertje (voor mij) kletsen we weer wat. Ilona, Marja en Astrid besluiten met de bus verder te gaan naar Schin op Geul en ons op het eindpunt op te wachten. We vervolgen ons pad, wijs besluit van de 3 dames om het pad te laten voor wat het was. Er wacht ons veel klim- en afdaalwerk. We passeren kasteel Wijlre en Bierbouwerij Brand.
Via een stuk gemaaid land (waar we soms dwars doorheen wandelen) en waar een kudde grazers in de schaduw liggen, lopen we via een pas langs het water richting Schin op Geul, waar we uiteindelijk aankomen op het terras waar we dit weekend met zijn allen nog een drankje doen en afsluiten.

Het was een welbewogen weekend, een weekend met triggers en tranen, goede gesprekken en bovenal ook veel lol. De rest van dit Pelgrimspad zullen wij niet meer afleggen met de hele groep van Irene, maar het laatste stuk tot aan Maastricht en naar Vise zullen we met een kleine groepafronden.
Al met al dit weekend weer een 53 kilometer afgelegd.