Pelgrimspad 7-2 ; Nuth - Ubachsberg

Vanmorgen na een lekker ontbijtje en na het klaarmaken van het lunchpakket zijn we op stap gegaan om eerst het vervoerslogistiek geregeld te hebben, vanuit Nuth vertrokken om vervolgens vanmiddag de etappe te eindigen in Ubachsberg.

Ook vandaag gaf de route mij weer een Camino-gevoel. De ruimte, de zandpaden, zoals ik het had gezien in de film The Way.
Komende zomer is het dan echt zover. Na mijn wandelstart in Augustus 2017,i start ik samen met Astrid & Vera in juli onze Camino Portuguese.

In Nuth kwamen we vanaf de parkeerplaats al snel op de route. Geheel andere plaats dan waar we gister geëindigd waren, maar waar we wel al langs gelopen waren.

Vanmorgen woog bij vertrek mijn rugzak zo'n 9 kilo inclusief eten en drinken. Een gewicht wat ik graag maximaal mee zou willen nemen op de camino. Gister al heerlijk met stokken gelopen die af en toe ook best van pas kwamen door het klimmen en dalen, maar wat ook gewoon veel fijner loopt als je een 'zware' rugzak op je rug meedraagt.

Het landschap was gevarieerd, we liepen over zandpaden met en zonder steenslag en over asfalt. Wat is Nederland in de lente toch prachtig, zo groen, de bloemen geuren je tegemoet en de lucht is strakblauw! Wat wil een mens nog meer.
Onderweg van Nuth richting Puth, passeren we de Isodoruskapel (wit kapelletje aan Weg achter Swier. We besluiten hier even te pauzeren, een boterhammetje te nuttigen. Hier staat een zuil met gedicht die ons allen op eigen manier aan het denken zet en bezig houdt. Een gedicht die denk ik door vrijwel iedereen op de foto wordt gezet en gedeeld op o.a. facebook.

Herinnering

Soms drijf je
als de schaduw
van een wolk
over mijn landschap
voorbij.

Iris le Rutte

Op het moment dat we daar zijn, passeren 3 mensen met 2 Alpaca's aan een lijn. Ze zijn aan het wandelen met deze mooie dieren. Voorzichtig probeer ik ze aan mijn hand te laten snuffelen, dat lukt. We mogen ze aaien, graag niet over hoofd maar van opzij, dan schrikken ze niet zo erg.

We vervolgen ons pelgrimspad. We lopen over het asfalt, passeren het plaatsje Weustenrade waar een zeer vriendelijke B&B aan de route ons op deze warme dag wil voorzien van opnieuw gevulde flessen water en waar ik dankbaar en als geroepen even gebruik kan en mag maken van het toilet (lang leve het zijn van een vrouw in haar maandelijkse periode). Al snel schakelen mijn gedachten naar de
Camino, hoe ga ik dat in godsnaam doen, plassen langs de route in de natuur is geen probleem, maar het gevalletje 'wisselen' is een ander verhaal. Een puntje om over na te denken en te sparren. Al zijn de meesten onder ons die het pad lopen al uit de 'maandelijkse perikelen', ook toen zij hun Camino liepen.

Het is vandaag bevrijdingsdag, vorige week kregen we tijdens koningsdag al weinig mee van de 'festiviteiten', uitgezonderd de vlaggen die buiten
hingen, maar vandaag is het net zo 'stil'. Hier en daar hangt de vlag uit, het rood-wit-blauw hangt uit met hier en daar een oranje wimpel.
Voor mezelf sta ik regelmatig bij het passeren van een vlag stil bij de gedachte aan vrijheid, de vrijheid waar zo hard voor ons aan is gevochten, intussen al 73 jaar geleden. En dan denk ik aan de vrijheid die het wandelen mij geeft, dat maakt mij een dankbaar mens.

We komen intussen aan bij Kasteel Puth, een plaats waar de geplande stop zou zijn, maar na enig onderzoek bleek dat we er niet met zijn allen "comfortabel" konden pauzeren, denk aan een zitplaats op een bankje. Er stond er 1, een aantal namen plaats in het hoge gras (waar ik nu zelf liever niet ging zitten met het ook op eventuele teken). Over 1 a 1,5 km zouden we in/door Voerendaal komen. In overleg met Frank besluiten er een aantal van ons (waar ik ook deel van uitmaak) door te lopen en hier een horeca gelegenheid op te zoeken waar we zouden kunnen zitten. De 1e twee waren gesloten, de 3e was open! Yeah! Vrijheid, zitten, wisselen  (tja vrouwendingetje) en een heerlijk rosé biertje!

We vervolgen onze weg naar Ubachsberg, via Kasteel Cortenbach volgt weer een Camino-waardig landschap. Zandpaden met op de achtergrond dan weliswaar de A79, maar zoals ik gehoord heb kom je op de Portugues ook langs drukke wegen te wandelen. De tocht van vandaag eindigt in de Hunsstraat, waar ik mijn blauwe Panda al uit duizenden herken!
We wachten iedereen op bij het Mariabeeld, nuttigen nog wat in de vorm van een appel, boterhammetje, pakje sap of wat slokken water voor we weer in de auto stappen richting Nuth om auto's op te halen of in mijn geval richting Loft 23 in Voerendaal om lekker bijtijds te kunnen douchen en ontspannen. Heerlijke tocht vandaag van 15 km in de benen.